TYDZIEŃ 7

Zacznij służyć w Duchu Świętym

 Abyśmy żyli już nie dla siebie, ale dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał, zesłał On od Ciebie, Ojcze, jako pierwszy dar dla wierzących, Ducha Świętego, który dalej prowadzi Jego dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia.

IV Modlitwa Eucharystyczna

Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego (1 Kor 2, 10). Duch Święty w teologii bywa nazywany osobową miłością łączącą Ojca i Syna. Jest pojmowany przez Kościół jako ten, który doprowadza do jedności. Jego działanie nie jest powierzchowne, ono dotyka głębi ludzkich serc. To On ma dostęp do tego, co w nas jest najgłębsze: do miłości Bożej, która leży u podstaw naszego jestestwa. Dlatego właśnie to Duch Święty od wewnątrz przypomina nam, że jesteśmy dziećmi Bożymi i dopomina się w naszych sumieniach, byśmy szanowali w sobie i innych tę wielką godność.

To właśnie w głębi serca możemy rozpoznać owoce Jego działania: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie, sprawiedliwość, pobożność, wiara, wytrwałość, gorliwość, poznanie, powściągliwość, przyjaźń braterską (por. Ga 5,22-23; 1 Tm 6,11; 2 P 1, 5-7).

Jeśli zaś podążamy za tym, co powierzchowne i często mocno naznaczone grzechem – naszym własnym i drugich – wtedy budzą się w nas: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki, samolubność, chciwość, wynio­słość, pycha, bluźnierstwa, nieposłuszeństwo, niewdzięcz­ność, niegodziwość, brak serca, brak litości, rzucanie oszczerstw, niepohamowanie, brak uczuć ludzkich, nieprzy­chylność, zdrada, zuchwałość, nadęcie, miłowanie bardziej rozkoszy niż Boga (por. Ga 5, 19-21; 2 Tm 3,2-4).

Duch Święty będzie nas zatem zawsze pociągał ku głębi, wbrew naszej skażonej naturze, która wypycha nas ku życiu powierzchownemu, bezrefleksyjnemu, które św. Paweł nazywa dążeniem ciała.

Życie w Duchu Świętym jest zatem naznaczone napięciem pomiędzy powierzchownością a głębią. Pomiędzy miłością, która choć często jest trudem i obumieraniem, prowadzi do pełni życia, a wygodą, która choć jest łatwiejsza i jakby przyjemniejsza, prowadzi do nudy, pustki i beznadziei.

Życie w Duchu Świętym oznacza ciągłe odwracanie się od tego, co powierzchowne, ku temu, co głębokie; obumieranie wobec własnego egoizmu, żeby żyć nie dla siebie, ale dla Boga i innych.

Życie w Duchu Świętym zawsze prowadzi do służby. Przyjęcie darów i charyzmatów Ducha Świętego oznacza zawsze udział w Krzyżu Jezusa Chrystusa, czyli udział w miłości, która zbawia. Punktem odniesienia dla naszego życia w Duchu Świętym zawsze jest Jezus Chrystus, który pełen Ducha umył swoim uczniom nogi (J 13, 1-11).

W tym tygodniu na modlitwie będziemy się przyglądać działaniu Ducha Świętego w pierwotnym Kościele, jak czynił z uczniów prawdziwych świadków Zmartwychwstałego Chrystusa. Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1, 8).

Słowo Boże do codziennej modlitwy

ŚRODA – 1 Kor 13,1-13

Życie w Duchu Świętym to życie w miłości. Jezus całkowicie przeżył życie w Duchu. Ty też ciągle dostajesz Ducha Świętego, by w Nim żyć. Przeczytaj ten fragment. Potem przeczytaj jeszcze raz wersety 4-8 wstawiając w miejsce słowa miłość imię Jezus: Jezus jest cierpliwy; Jezus nie szuka poklasku; Jezus nie unosi się pychą… Przeczytaj jeszcze raz, tym razem wstawiając swoje własne imię: np. Jacek, Marta, Krzysiek, Monika nie szuka swego; nie unosi się gniewem; itd. Dziękuj Duchowi Świętemu za każde wezwanie tej litanii, które w twoim życiu już staje się prawdziwe. Proś, by cię przemie­niał, gdy rozpoznasz wezwania, do których jeszcze ci daleko.

CZWARTEK – Dz 15,7-11

W pierwotnym Kościele często toczyły się spory pomiędzy chrześcijanami, którzy byli pochodzenia żydowskiego oraz tymi, którzy mieli pogańskie korzenie. Napięcie było związane z zachowywaniem pewnych rytuałów i przepisów. Podobne spory mają miejsce dzisiaj. Tymczasem Bóg dał Ducha Świętego także poganom i oczyścił ich serca przez wiarę (por. w. 8-9). Zatrzymaj się nad własnym patrzeniem na osoby ze wspólnoty, parafii, księży, biskupów, itd. Porozmawiaj ze św. Piotrem i poproś Go, by ci pomógł rozpoznawać i pielęgnować działanie Ducha Bożego w każdym człowieku.

 

PIĄTEK– Dz 19, 1-7

Św. Pawła ciągnie do uczniów; szukał ich gdziekolwiek się znalazł. Jak wielu dzisiejszych chrześcijan przypomina tych Efezjan, którzy przyjęli jedynie Chrzest Janowy, ale wciąż pozostają jakby uśpieni, bez żywej więzi z Jezusem, bez mocy Ducha Świętego w codziennym życiu. Czy prosisz Ducha Świętego, żeby prowadził cię do ludzi, którzy potrzebują usłyszeć Dobrą Nowinę o Jezusie? Poproś Ducha Świętego, by włożył w twoje serce swoją troskę i miłość do  ludzi, których na co dzień spotykasz.

 SOBOTA – Spotkanie z Maryją – J 2, 1-12

W Kanie Galilejskiej Jezus jest dorosły; wychodzi z domu. Zebrał już grupkę uczniów wokół siebie i razem przyszli na wesele, na którym jest też Maryja. Maryja ma otwarte oczy, dostrzega brak wina i mówi o tym Jezusowi. Ich rozmowa zdaje się być dość szorstka. Maryja zwraca się też do sług: Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie. Po weselu Jezus, Jego Matka, bracia i uczniowie udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni. Możemy sądzić, że Jezus chciał, by Jego uczniowie poznali Maryję, zanim na dobre zacznie ich kształtować i przygotowywać do stworzenia Kościoła. Zastanów się, w jaki sposób ta scena odnosi się do sytuacji z twojego życia? Porozmawiaj z Maryją lub Jezusem o tym, co poruszyło twoje serce w czasie tej modlitwy.

Tajemnica różańca – Wesele w Kanie Galiliejskiej

 NIEDZIELA – Eucharystia

Po przygotowaniu darów, ksiądz zwraca się do wiernych słowami: Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący; odpowiadamy: Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego Imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego. Tą modlitwą lud Boży deleguje księdza do złożenia na ołtarzu Najświętszej Ofiary. Te słowa pokazują, że celebrowanie Eucharystii, to sprawa całej wspólnoty. Jak piękna i bogata może być Msza Święta, gdy czytania czytają lektorzy, kantor śpiewa psalm, kilka osób zanosi do Boga prośby w modlitwie wiernych; dary chleba i wina są wnoszone procesyjnie; czuć zapach kadzidła; a dobrze dobrane pieśni wykonuje zgrany zespół lub chór…? Zapytaj Ducha Świętego, czy chce coś zmienić w Twoim przeżywaniu niedzielnej Eucharystii.

PONIEDZIAŁEK – Dz 20, 7-12

Noc. W sali, w której Kościół zebrał się na łamaniu chleba pali się wiele lamp. Na zewnątrz jest ciemność. Młody chłopak usiadł na oknie – na krawędzi światła i ciemności. Stracił czujność, usnął i spadł. Umarł. To wydarzenie ma także sens symboliczny. Paweł zszedł tam, gdzie leżał martwy chłopak, a gdy wziął go w ramiona, Pan przywrócił mu życie.

Gdzie jesteś w Kościele? W środku, blisko ołtarza i w świetle? Na krawędzi, bliżej okna, wyjścia, tam, gdzie ciemniej…? Czy jesteś gotów pójść do tych, co upadli w ciemność? Trwaj w modlitwie zawierzania się Duchowi Św..

WTOREK – podsumowanie tygodnia

Dziś, podczas modlitwy osobistej, przypomnij sobie jak najwięcej łask otrzymanych w minionym tygodniu. Jeśli tego pragniesz, zatrzymaj się w postawie podziwu i uwielbienia. A może chcesz się przed Nim uniżyć? Może pokornie Go o coś prosić…